تندیس خیال

(م) ماه و ناهیدی که شب ها آفتابی می شوند (ا) از تب تند تو در دل، التهابی می شوند! (ی) یأس ها،اندوه های منجمد؛ با دیدنت (د) در کفِ شورِ دلِ عاشق، حبابی می شوند... (ه) هوش، از سر می بری طوری که حتی در بهشت (ج) جلوه های موی و رویت انتخابی می شوند (ا) از نفس هایت چه خوش آهنگ می لرزد هوا! (ن) نبض گیتارم همین نت های آبی می شوند (ت) تا تو را می بینم ای بی نقص!باور می کنم (و) ویزگی های خدا هم اکتسابی می شوند! (ل) لیلیِ مجنون تو باشی در کف هر شاعری (د) داستان ها هم تندیس خیال...

زندگی از مرز میلاد تو جاری می شود با تو حتی برزخ و دوزخ...بهاری می شود در دل هر خاک؛هر جا،می نشانم تاک عشق با نمی از آبرویت آبیاری می شود بی تو در رؤیای مردن زندگی دارم به خواب مستی یاد تو در من هوشیاری می شود تا تو آن یلدای گیسو را نمایان می کنی نوبت بیداری و- شب زنده داری می شود زنگ شادی را چه زیبا می نوازی در دلم از طنین خنده ات قلبم قناری می شود! چشم من مرداب و..تو...بانوی بازیگوش ماه تا سحر سرگرمی ات قایق سواری می شود ای خدابانوی دل!تا روز رستاخیزِ تو کار من در کعبه ی غم پرده داری می شود در دل دوزخ تمام عمر می سوزم ولی با حساب عشقت این هم رستگاری می شود! تندیس خیال...ادامه مطلب

شبیه سایه ای آبی،کسی در آسمان گم بود ولی از بودنش موجی درونم در تلاطم بود... روان زمزمی روشن تر از کوثر؛پس از باران زلال چشمه ای آبی تر از چشمان قُلزُم بود هلال روشن لبخند از این حس پرده برمی داشت نه اما!آسمان یک جا از این حس در تبسم بود! زمینی؛آسمانی؛من نمی دانم؛ولی شاید خدابانوی بی همتای عشق از جنس مردم بود... وجودش واقعیت را به فرق بودنم می کوفت خیال خالی خود در سراپایم...توهم بود... برای مرد تاریکی در این صحرای بی حاصل حضورش خوشه ای نورانی از تکرار گندم بود نمازم بی فضیلت بود بی دستی به دامانش غبار دامنش اعلاترین خاک تیمم بود! من از دوزخ جنوبی تر،گرفتم ح تندیس خیال...ادامه مطلب

عجب حکایت زیبایی از جهان شده ای! شبیه ایزد گل ها در آسمان شده ای! تمام منظره ها شرحی از وجود تواَند تو با نگاه من این طور توأمان شده ای هوای شرجی این عشق،با تو معتدل است میان این همه اهواز...اصفهان شده ای! لبت به غنچه ی بی رنگ هر چمن خط داد درود بر تو که سرمشق دیگران شده ای! تو صورتی تر از آنی که عشق می طلبد ولی عقیق تر از جام ارغوان شده ای! به حلقه ای فقط از گیسوان مشرقی ات کمند شیفتگی بر سمند جان شده ای! دوباره آفت چشمی؛همان بلای دلی! اگر چه با من بیمار...مهربان شده ای! تندیس خیال...ادامه مطلب

زندگی افسانه ی دیدار نیست یک خیال ساده؛یک پندار نیست عالمی دارد جهان با بودنت! جز تو این دلداده را دلدار نیست... سینه،دریا باشد از عشقت، چه سود؟! دل در این توفان که بوتیمار نیست! بی تو راه آسمان سد می شود با تو یک بن بست؛یک دیوار نیست... بختِ زاهدْمسلک ما را چه شد؟ لیله القدر است و او بیدار نیست! بعد«ع»و«ش»چه قافی پیش روست! راه عاشق در طلب هموار نیست! جان به مرجان لبت باید سپرد این برای عاشقان دشوار نیست... لیلیِ لیل الرغائب؛ماه من! تا تو می تابی شبی در کار نیست! من چه حالی دارم از چشمت بپرس! کمتر از چشمت دلم بیمار نیست! تندیس خیال...ادامه مطلب

شب است این جا؛شبی تاریک،هر روز
چراغ چهره را بانو! برافروز...
نمی دانم چه ماهی می درخشد
که چشمک می زند ناهید مرموز
تویی؛آری تویی؛ای آتشین رو!
بگو با آن خدابانوی دیروز:
کمال جلوه ی خود را به تکرار
در استغنای یاکاموز؛آموز!
صمد با قصه های شب همین جاست
بیا یاشار باشم من؛تو اُلدوز...!
در این ظلمت نمی پوسد تنم؛چون
تویی آن آفتاب استخوان دوز
تو گیراندی زغال خیس شب را
درخشش بر تو باد ای ماه شب سوز!

تندیس خیال...